Katecheza o poście | naszabramow.pl

Ewangelia wg św. Mateusza 9,14-15.
Po powrocie Jezusa z krainy Gadareńczyków podeszli do Niego uczniowie Jana i zapytali: «Dlaczego my i faryzeusze dużo pościmy, Twoi zaś uczniowie nie poszczą?»
Jezus im rzekł: «Czy goście weselni mogą się smucić, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy będą pościć».

Piątek jest sam z siebie dniem pokutnym, dniem ascetycznym, dniem uniżenia. Istota piątku ma swoją głębię, jeżeli faktycznie będziemy chcieli poznać Jezusa Chrystusa w Tajemnicy boleści, cierpienia, osamotnienia, wyszydzenia, pozostawienia i Jego śmierci na Krzyżu. Dopiero wtedy w jakimś stopniu możemy, stopniowo, wąchać Krzyż, aby pachnieć jak Jezus – Jezus piątkowy, czyli Jezus umęczony. Pachnieć potem, zmęczeniem, pachnieć krwią, pachnieć śliną z oplucia.To jest zupełnie inne podejście do piątku, o którym dzisiaj się tak mało mówi, a do którego my, jako chrześcijanie, katolicy, jesteśmy zaproszeni przez samego Oblubieńca. Tak ważna jest istota piątku, żebyśmy mogli dopiero później mówić o poście, żebyśmy mogli zrozumieć czym jest asceza i życie nie według ciała, lecz według ducha.
Jeżeli będziemy chcieli faktycznie poznać post, jeżeli będziemy chcieli faktycznie stopniowo odpowiadać sobie życiem, co to jest asceza i czy ja faktycznie chcę nią żyć, to potrzebujemy zapatrzenia się w Chrystusa. Nie ma innej drogi.
Bracia i Siostry zobaczcie, że Jezus, jako Oblubieniec został nam zabrany, w piątek o piętnastej został nam zabrany. Każdego piątku przeżywamy Wielki Piątek i Jezus umiera za nas w Godzinie Miłosierdzia. Jeżeli w takim Jezusie będziemy chcieli się zakochać, to dopiero wówczas możemy mówić o poście, inaczej to nie ma żadnego sensu. Jezus piątkowy jest Jezusem głodnym, opuszczonym, płaczącym.

Jezus mówi wyraźnie: Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy będą pościć. I nam zabrano Oblubieńca, dlatego staramy się dzisiaj zrozumieć czym jest post, chcemy wejść w post. Post jest jedną z form życia ascetycznego i nie da się pościć, jeżeli człowiek się nie modli. Całą nauką o poście, są wypowiedzi i wskazania Jezusa w Ewangelii.

Św. Atanazy, pisze tak: „Zauważ, co czyni post – leczy on choroby, wysusza nadmierne soki w organizmie, przepędza złe duchy, płoszy natarczywe myśli, nadaje duchowi większą przejrzystość, oczyszcza serce, leczy ciało i wiedzie w końcu człowieka przed tron Boży. Post jest ogromną siłą i niesie ze sobą przeogromne skutki”.

Po co post?

ma kształtować w nas silną wolę
oddalić nas, od nas samych i pokazać w czym nie domagam, (ogołocić nas, byśmy stali się nadzy jak Chrystus
post ma nas zbliżyć do Boga.

Post łączy się z modlitwą oraz z jałmużną.

Przy podejmowaniu postu ważna jest intencja. Jeżeli nie masz intencji nie podejmuj postu. Proś Boga, aby ci ją wskazał, wtedy będziesz umocniony tą intencją, będziesz ją widział przed sobą, pomimo trudności w ciągu dnia. Waga trudności postu jest uzależniona od intencji postu. Zanim poprosisz, zastanów się, bo zawsze ma to odbicie w naszym życiu duchowym, w relacjach z drugą osobą, post ma zawsze odbicie w życiu społecznym. Jeżeli widzisz, że post ci nie służy, że nie dajesz rady, to przerwij post lub zmień formę postu. Post ma ci służyć, a nie ma cię ograniczać, żebyś mógł zachować anonimowość i być w jedności z Chrystusem.
Do postu przygotuj się prosząc o łaskę postu w czwartek wieczorem na modlitwie – aby Jezus pościł w tobie oraz prosząc o intencję postu.

ABC praktyki