Kłamstwo które musisz poznać w sobie samym!!!

IMG_5927
z o. Maciejem Sierzputowskim CSSp rozmawiała Kasia Chrzan

Kasia: ”Zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi: i rzeczywiście nimi jesteśmy.” 1 J 3, 1-2 Proszę Ojca, ale my naprawdę nimi jesteśmy!!! Czy ludzie to rozumieją? Czy czują? Gdyby choć jedno z tych dwóch w sobie mieli, nie byłoby w świecie tyle antyteizmu, który podstępnie zabija życie naiwnych serc ludzkich. Wiele tragedii i krzywd bierze się stąd, że człowiek boi się tak zwyczajnie zgłupieć dla Boga jako Jego dziecko! Tak zwyczajnie dawać Mu wszystko i, co może czasem trudniejsze do zrozumienia dla nas niedoskonałych: BRAĆ od Niego wszystko!!!!

Nie po stronie Boga leży przyczyna naszego mentalnego sieroctwa, ale ZAWSZE z nas jest to kłamstwo. Tylko po co się tak męczyć? Czy mamy w sobie kłamstwo, że aby zasłużyć na dziecięctwo w Bogu, musimy spełnić jakieś warunki bycia doskonałym? To jest demoniczne myślenie.

O. Maciej: Oczywiście, że jest to demoniczne, ale niestety to kłamstwo jest w nas bardzo żywe. Wiemy bardzo dobrze, kim jesteśmy dla ludzi, którzy sami nam o tym mówią swoimi krytykami, wytykaniem palcem, wyciąganiem i piętnowaniem słabości. Listę naszych wad znamy na pamięć, możemy ją wyrecytować bez zająknięcia o każdej porze dnia i nocy. Wiem, kim jestem dla innych i wiem, kim jestem dla siebie. Ale nie wiem kim jestem dla Boga! Większość, a może nawet wszystkie nasze problemy mają swoje źródło w tej niewiedzy. Nie wiedzieć kim jestem dla Niego to straszne! To głęboko niesprawiedliwe!

Kim jestem dla Boga? Kim mogę być dla Kogoś, kto dobrowolnie oddał swoje życie za mnie, bo umiłował mnie do ostatecznych konsekwencji? Kim jestem dla Tego Ojca, który za mnie i dla mnie dał swojego umiłowanego Syna, najukochańszego, jedynego? Kim jestem dla Niego? A kim mogę być!? To jasne! Jestem Jego dzieckiem, jego synkiem umiłowanym, jego ukochaną córeczką! Nie dlatego, że mogę na to jakoś zasłużyć, ale dlatego, że On mnie tak kocha! Cóż za piękno! Co za niesamowitość! Tatusiu, jesteś wspaniały!

Kasia:  „…ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się to ujawni, będziemy do Niego podobni; bo ujrzymy Go takim, jakim jest.” Czym będziemy proszę Ojca? Czy w tej Tajemnicy nie ma spokoju dziecka Bożego? Przecież dziecko, będące przy mamie i tacie też wszystkiego nie rozumie, ale przylgnięte do rodziców, wcale nie musi wszystkiego rozumieć. Sytuacje wokół  dziecka niejednokrotnie je przerastają. I co z tego!!! Wystarczy trzymać się Rodzica, czyż nie? To znaczy BOGA OJCA – Tatusia, a wszystko i tak nas szczęśliwie przerośnie! Czyż nie?

O. Maciej: Tak, przylgnąć, przytulić się, wtulić, oto tajemnica! Oto istota chrześcijaństwa! Nie nadludzki wysiłek wpisany w mentalność sieroty, człowieka opuszczonego, osamotnionego, który musi się trudzić, zarabiać na przychylność, kupować uczucia, ale ufne, dziecięce wtulenie w Ojca, w Tatusia pełnego troski. Jestem synem Bożym! Jestem synem Króla! Jestem wolny, bo ufam! Zaufanie to wyrwanie się z niewoli lęku, który jest wiernym towarzyszem osamotnienia, braku relacji.

J 10, 11-18

Kasia: «Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce.” Tylko Bóg może tak o Sobie mówić! Tylko Bóg ma tę Moc o Sobie tak powiedzieć. Cóż za nieskończoność Mocy Boga objawiła się w tych Słowach!!!

O. Maciej: Te słowa są dla mnie! Są dla każdego z nas! On jest dobrym pasterzem, bo ja istnieję! Jest dobrym pasterzem dla mnie! Daje swoje życie za mnie! Bóg może objawić swoją miłość, bo ja żyję, bo istnieję! Tylko człowiek zdolny jest przyjąć świadomie Miłość Ojca!

Na co więc czekasz!!!?

 Kasia: „Najemnik zaś i ten, kto nie jest pasterzem, do którego owce nie należą, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk je porywa i rozprasza. Najemnik ucieka dlatego, że jest najemnikiem i nie zależy mu na owcach.” – Kim są najemnicy spotykani w naszym życiu dziś, w 2015?

O. Maciej: Wymownym obrazem dzisiejszego świata są centra handlowe. Wchodzisz tam i…  zaczyna się polowanie, wabienie… oferty, promocje, obietnice szczęścia, satysfakcji, dobrobytu… Najemnikowi nie zależy na owcach, mają dla niego wartość o tyle o ile są w stanie napełnić mu kieszenie… Żyjemy w świecie pełnym najemników, którzy odzierają nas z naszej godności, widząc w nas wyłącznie towar na sprzedaż…

Banalizacja i komercjalizacja seksualności, wykrzywienie męskości, piękna macierzyństwa, kobiecości… to rzeczy straszne, wołające o pomstę do nieba! Dlaczego dajemy się tak łatwo w to wciągnąć? Dlaczego tak trudno jest dać się porwać pięknu…?

Kasia: „Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają, podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. Życie moje oddaję za owce.” Proszę Ojca, to co mnie roznosi w tych Słowach, jest porównanie, a właściwie ujednolicenie relacji Boga do Jezusa i jednocześnie do nas. Bo czyż słowo: ‘podobnie’ nie wyraża zapewnienia, że Bóg kocha nas tak samo, jak kochają się Oni nawzajem w Trójcy Świętej? Zaproszenie do bycia W Trójcy Świętej, osobą TEJ Miłości i to Miłości świadomej, wybranej przez nas w wolny sposób, bo czyż nie na to wskazuje czasownik: „znam”?

I zaraz dalsze zapewnienie, życie Jezus za nas oddaje w całkowitej wolności, bo Miłość jest zawsze z wolności. Gdyby nie była, nie byłaby miłością wcale:  „Dlatego miłuje Mnie Ojciec, bo Ja życie moje oddaję, aby je potem znów odzyskać. Nikt mi go nie zabiera, lecz Ja od siebie je oddaję. Mam moc je oddać i mam moc je znów odzyskać. Taki nakaz otrzymałem od mojego Ojca.”

 

O. Maciej: Dotykamy tu niesamowitego piękna, cudowności Miłości Boga. Jasne, że On kocha tą samą miłością, która jest w Nim, którą On jest! Wtulić się w Niego, to znaleźć się w nurcie miłości doskonałej, którą Ojciec kocha Syna, dając się Mu całkowicie nie zatracając przy tym siebie… Miłości, którą Syn, naśladując Ojca, bo zachwycony tym pięknem, oddaje Ojcu… Bóg, wspólnota miłości, Ojciec, Syn, Duch Święty, Ty, ja…

Kasia: „Mam także inne owce, które nie są z tej owczarni. I te muszę przyprowadzić i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia i jeden pasterz.” Kim są ‘inne owce’? Chyba w dzisiejszym świecie widać wyraźnie, ze wcale nie chodzi już tylko o jakieś dalekie ludy, które oczekują misjonarzy, ale o same już li tylko tzw. kraje cywilizowane, które trudno już nazywać dziś chrześcijańskimi, choć zrodziły się z chrześcijaństwa. Jakaż to musi być niewyobrażalnie ogromny Święty Ból, dla Pasterza, który za wszystkich oddał Swoje Życie!!!

O. Maciej: Ból podziału! Cierpienie miłości odrzuconej! Komunia wzgardzona! Podeptana jedność!

Ale jaka wspaniała nadzieja! Jezus nikogo nie przekreśla, lecz patrzy na każdego z tą samą miłością… „Mam inne OWCE”. Nie zatrzymuje się na słabości, grzechu, tym co nie wychodzi… On widzi potencjał każdego z nas, widzi nas już u celu, jak strzała, która trafiła w dziesiątkę, widzi nas w doskonałości, do której jesteśmy powołani… „Będziecie więc i wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski” (Mt 5, 48).

Boże, jak Ty bardzo na nas liczysz…! Jak bardzo nam ufasz…! 

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *